Luzac is trots op: fysiotherapeut Laurens van Rijen

Elk schooljaar weer zijn we trots. Trots op onze leerlingen, die we zien groeien en opbloeien. Luzac vormt dé opstap om niet alleen tijdens de middelbareschooltijd, maar ook daarna ambities waar te maken. Wat doen onze oud-leerlingen nu? Hoe ziet hun carrière eruit? En waar zijn zij het meest trots op? Deze keer is fysiotherapeut Laurens van Rijen aan het woord, die van 2013 tot 2015 op Luzac Utrecht zat.

Wilde je altijd al fysiotherapeut worden?

Ik wist altijd dat ik mij wilde verdiepen in het menselijke lichaam en ik vind werken met mensen heel leuk. Ik had ’t op een studie geneeskunde gemunt, maar toen ik tijdens deze studie niet genoeg punten had gehaald om door te gaan, koos ik voor een opleiding fysiotherapie.

Hoe startte jouw schooltijd bij Luzac Utrecht?

Vanaf het moment dat ik in vwo 5 bij Luzac Utrecht startte, voelde ’t als een warm bad. Ze deden er heel erg hun best om je op je gemak te stellen. Dat mistte ik op mijn vorige school in Doorn, waar in de loop van vwo 5 het duidelijk werd dat ik waarschijnlijk zou doubleren. Ik liep steeds tegen mijn dyslexie aan, wat ’t voor mij een stuk moeilijker maakte. De decaan vroeg: ‘’Hoe denk je erover om naar havo te gaan? We hebben ook goede havisten nodig.’’ Mijn ouders en ik kregen hier een afkeer van en gingen direct op zoek naar een andere school. Een ding wist ik zeker: ik zou mijn vwo-diploma halen!

Zo kwam ik bij Luzac terecht. Ik probeerde voor het 2 in 1-examenjaar te gaan, waarin ik 5 en 6 vwo kon combineren. Dat bood mij de mogelijkheid om mijn ‘vertraging’ in te halen.

Hoe ervaarde je jouw nieuwe school?

Wat een groot verschil voor mij maakte, was de persoonlijke aandacht. Op mijn oude school had ik klassen met wel 30 leerlingen en hier slechts een stuk of 12. Er was daardoor veel meer oog voor elke leerling. Ik werd bij Luzac beter opgenomen door de mentor en docenten. Daarnaast voerde ik met mijn leerlingbegeleider bijna wekelijks een gesprek over hoe het gaat en hoe ze mij het beste konden helpen. Dat deed mij goed, vooral vanwege mijn dyslexie die gedurende mijn schooltijd een uitdaging vormde.

Het 2 in 1-examenjaar is heel pittig. Ik maakte lange dagen, van 9 tot 5 en we gingen in een razendsnel tempo door de leerstof heen. Ik deed erg mijn best en besloot om ook op zaterdag naar school te gaan. Dat was allemaal veel, maar ik deed ’t voor een mooi doel!

Ik kwam erachter dat ’t toch te zwaar was. Het lukte mij niet om alle vakken in één jaar te halen, maar als ik erop terugkijk heb ik absoluut geen spijt. Ik kon namelijk een groot deel van mijn vakken wél al afsluiten. In het tweede jaar bij Luzac bleven daardoor enkel de vakken over waar ik veel moeite mee had. En doordat ik mij daarop volledig kon focussen, ben ik ook voor deze vakken geslaagd met een hoger cijfer dan ik ooit had verwacht.

En tijdens je studietijd kwam je dus weer terug bij Luzac, als surveillant en steunlesdocent?

Ja! Daar hadden ze mij bij Luzac voor gevraagd. Ik zat onder andere in het studiebegeleidingslokaal, waarin kinderen samenwerken. Daar begeleidde ik ze en konden ze met vragen bij mij terecht. Daarnaast gaf ik steunlessen voor vakken die mij goed liggen, zoals biologie. Die konden leerlingen zelf bij mij inplannen.

Het was heel leuk om vanaf de andere kant van het bureau te zien hoe het eraan toegaat. Ik weet hoe het systeem bij Luzac in elkaar steekt en hoe het is om een Luzac-leerling te zijn. Dat was in mijn rol een mooi voordeel. Het menselijke contact dat ik altijd al graag in mijn baan terug wilde zien, vond ik ook in mijn bijbaan op Luzac! Ik zie mezelf daar nog zo rondlopen als examenkandidaat. Mijn gezicht is op verschillende foto’s in de wandelgangen door de school te vinden. Ik werd vaak door leerlingen gespot.

Wat zal je altijd bijblijven aan jouw tijd als Luzac-leerling?

De docenten willen je echt leren kennen en je persoonlijk helpen. Ik kende tijdens mij bijbaan ook alle leerlingen bij naam en ik wist hoe ze waren. Dat maakt ’t contact voor zowel medewerkers als leerlingen leuker!

Je hebt er het gevoel dat er in je wordt geloofd. Ik kreeg er meer vertrouwen in mijn eigen capaciteiten. Waar ik op mijn eerste school ging voor zesjes, haalde ik bij Luzac veel hogere cijfers. Zo slaagde ik voor Scheikunde met een 8, terwijl ik er eerst altijd onvoldoendes voor haalde.

Waar ben je het meest trots op?

Op dat ik mij heb vastgehouden aan wat ik wilde en niet heb geluisterd naar het advies om naar de havo te gaan. Ik wilde mijn vwo-diploma halen. Daar ben ik voor gegaan en bij Luzac is het mij gelukt!

Meer lezen?

Luzac is niet alleen trots op Laurens maar op alle alumni! Een aantal zijn Laurens al voorgegaan in deze reeks. Lees hier alle verhalen.