Luzac is trots op: geschiedenisdocent Catherina Janssen

Elk schooljaar weer zijn we trots. Trots op onze leerlingen, die we zien groeien en opbloeien. Luzac vormt dé opstap om niet alleen tijdens de middelbareschooltijd, maar ook daarna ambities waar te maken. Wat doen onze oud-leerlingen nu? Hoe ziet hun carrière eruit? En waar zijn zij het meest trots op? We spreken steunlesdocent geschiedenis Catherina Janssen, die van 2013 tot 2014 op Luzac Eindhoven zat.

Wilde je altijd al docent worden?

‘’Eigenlijk wel! Mijn opa en oma waren onderwijzers en toen ik vijf was zat ik vaak bij hen achterin de klas. Toen wist ik al: ik word later juf! Maar toen ik het boek ‘Honderd Groten der Aarden’ voor me kreeg, begon ik te twijfelen. Ik kon geen genoeg krijgen van alle geschiedenisverhalen. Ga ik voor het docentschap of geschiedenis? Het werd een combinatie van beide.’’

Hoe ben je gekomen waar je nu bent?

‘’Na de mavo wilde ik de havo doen. Mijn broer zat al op het Luzac, waardoor ik wist dat je daar het 2 in 1-examenjaar kon doen en dat je vakken op een hoger niveau kunt volgen. Daar ging ik voor! Ik haalde in één jaar mijn havodiploma en vwo-deelcertificaten voor geschiedenis en filosofie. Dat leek mij waardevol, aangezien ik een opleiding tot leraar geschiedenis wilde volgen. Maar de ‘geschiedenisdocentmarkt’, die bleek verzadigd. Ik koos daarom voor de pabo. Daar kwam ik op het gegeven moment op terug. Ik ondervond dat ik werken met zulke kleine kinderen niet zo leuk vond en besloot daarom om er even tussenuit te gaan met een baan in de horeca. Dat beviel mij een aantal jaren goed, totdat de coronatijd begon. De cafés waren dicht en ik vond het tijd om weer te studeren. Deze keer ging ik wel voor de studie ‘leraar geschiedenis’. En ik ben nog altijd blij met mijn keuze!’’

‘’Ik heb ook een leuke, passende bijbaan gevonden op mijn oude school! Ik werk ik sinds oktober als steunlesdocent geschiedenis bij Luzac Eindhoven. In deze rol help ik leerlingen, buiten hun lessen om, met hun huis- en leerwerk. Als ze de stof niet begrijpen, gaan we er samen nog eens goed voor zitten.’’

‘’Ik merk meteen dat ik niks leuker vind dan kinderen helpen. De iets grotere wel dan! Middelbare scholieren kun je meer vertellen dan basisschoolleerlingen. En bij Luzac kun je daar ook goed de tijd voor nemen. Als je ziet dat leerlingen in grote klassen bij het reguliere onderwijs ergens tegenaanlopen, kun je denken: eigenlijk zou ik hier heel graag een uurtje met je voor willen zitten. Maar dat uurtje heb je met volle klassen simpelweg niet. Bij Luzac kun je dankzij het kleinschalige karakter en de persoonlijke aanpak meer aandacht bieden.’’

Hoe was jouw schooltijd bij Luzac?

‘’Dat ze bij Luzac je zo persoonlijk helpen, heb ik vroeger zelf ondervonden aan de andere kant van het bureau. Het 2 in 1-examenjaar vond ik pittig, er kwam veel op mij af. Maar de groep met wie ik dat deed was heel hecht. Iedereen wilde elkaar helpen! Daarnaast stonden docenten en leerlingbegeleiders altijd voor je klaar. Ik had bijvoorbeeld heel veel moeite met wiskunde, maar daar werd ik heel goed bij geholpen. Mevrouw Benz zei destijds: ‘’we gaan ervoor zorgen dat je het wél snapt!’’ Dat vertrouwen gaf mij vertrouwen.’’

‘’Daarnaast had ik lange schooldagen tot 17.00 uur. Je ‘huis’werk neem namelijk niet mee naar huis, maar maak je in de studiezaal. De ruimte is saai, iedereen is ijverig aan het werk en er lopen docenten rond om je te helpen. Daar ga je echt wel aan de slag! Mensen refereren weleens aan Luzac als een plek waar je je diploma koopt. Maar ik heb in dat jaar juist geleerd om heel hard te werken! En door alle hulp, de strakke planning en de fijne sfeer lukte het om twee schooljaren te combineren.’’

Wat zal je voor altijd bijblijven?

‘’Het is een gevoel: er was zo veel saamhorigheid. We gingen er echt samen voor en steunden elkaar door dik en dun. Ik heb er veel vriendschappen aan over gehouden. En mijn vriend, die heb ik ook leren kennen bij Luzac! Als ik thuiskom van de steunlessen zeg ik weleens: ‘’ik zie ons nog zo samen in de studiezaal zitten. Héél stiekem berichtjes sturend naar elkaar.’’

Waar ben je het meest trots op?

‘’Op dat ik tóch ben gegaan voor wat ik echt leuk vind: een baan als geschiedenisdocent! Ik rond mijn studie nu af en ga straks ook als docent bij Luzac aan de slag. Daar kijk ik heel erg naar uit. De realisatie van mijn studie-ambitie begon bij Luzac. En nu begint mijn gedroomde geschiedenisdocentcarrière er weer. Voor mij is de cirkel rond!’’