Luzac is trots op: junior jurist Melanie

Elk schooljaar weer zijn we trots. Trots op onze leerlingen, die we zien groeien en opbloeien. Luzac vormt dé opstap om niet alleen tijdens de middelbareschooltijd, maar ook daarna ambities waar te maken. Wat doen onze oud-leerlingen nu? Hoe ziet hun carrière eruit? En waar zijn zij het meest trots op? We spreken Melanie Kuiper: een oud-Luzac leerling en vierdejaars hbo-rechtenstudent. Ze vertelt over haar schooltijd vol ups en downs, waarin maar weer blijkt dat de aanhouder wint.

Wilde je altijd al jurist worden?

Nee, ik wilde eigenlijk graag iets in de zorg doen. Mijn opa had een indrukwekkende carrière als arts en Secretaris-Generaal van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Geneeskunst (KNMG). Ik keek erg tegen hem op. Zo koos ik na de havo voor de studie farmakunde in Utrecht en haalde ik direct mijn propedeuse. Maar toen ik stageliep in een apotheek, besefte ik dat dit helemaal niet was wat ik wilde. Maar wat dan wel? Na wat onderzoek kwam ik uit bij Rechten; heel wat anders. Maar het is wel mijn passie geworden!

Nu zit ik in mijn vierde studiejaar hbo-rechten en werk ik als junior jurist bij Flo legal. Daar vertaal ik het recht naar begrijpelijke teksten in bijvoorbeeld beslisbomen. Daarnaast maak ik (toekomstige) regelgeving toepasbaar voor instanties, zoals de omgevingsdienst (ODMH) door middel van controlelijsten. Hierin staan omgevingsrecht centraal; het rechtsgebied waarin ik het meest geïnteresseerd ben. Ik vind het leuk om te zien wat er bij milieuplannen van de gemeente komt kijken. En waar je allemaal aan moet voldoen als je een boom wilt omkappen, bijvoorbeeld.

Hoe was jouw schooltijd?

Op de basisschool had ik een flinke leerachterstand door mijn dyscalculie. Daar werd helaas weinig aandacht aan besteed. Er werd simpelweg geaccepteerd dat ik niet kon rekenen; in groep 8 rekende ik met mijn boek uit groep 3. Ik kreeg daardoor een LWOO-schooladvies. Maar mijn vader wist zeker: die heeft meer in haar mars.

Mijn zus Lorraine ging al naar Luzac in Utrecht en groeide van KB naar havo. We hoefden dan ook niet lang te twijfelen over een school voor mij. Na de brede brugklas bij Luzac ging ik in het derde schooljaar naar de havo. En wat bleek: ik pikte wiskunde beter op dan we allemaal hadden verwacht. Luzac bood mij de hulp en stimulans die ik nodig had. Met mijn dyscalculie bleven sommige dingen lastig, zoals de tafels. Maar bij Luzac nemen ze altijd de tijd om je te helpen, totdat je het snapt. Het maakt niet uit als je acht keer dezelfde vraag stelt.

Ik koos in havo drie voor het profiel Cultuur & Maatschappij, toch omdat ik dan zo min mogelijk hoefde te rekenen. Maar toen ik mijn havodiploma in handen had, besefte ik dat ik toch écht een opleiding in de zorg wilde doen. Toen heb ik nog één jaar de examenvakken van het pakket ‘Natuurkunde en Gezondheid’ gevolgd. Dat ging wonderbaarlijk goed en daar stonden we allemaal van te kijken! Op de diploma-uitreiking werd het liedje ‘als ik kon toveren’ voor mij gedraaid.

Wat is je het meest bijgebleven van jouw tijd bij Luzac?

Dat bij Luzac de stof zo wordt uitgelegd dat je het wél begrijpt. Door mijn dyscalculie lagen alle bètavakken mij niet, maar tijdens de lessen viel het kwartje toch echt.

Ik kijk verder met plezier terug op mijn tijd bij Luzac. De rector was heel leuk en betrokken. Hij was een periode tevens mijn mentor en ik kon altijd bij hem binnenlopen. Als ik hulp nodig had, werd dat direct opgepakt. En ook het nauwe contact met docenten en leerlingbegeleiding maakte een groot verschil. Daarnaast heerst er een positief gezag. Iedereen was rustig tijdens de les, maakte zijn huiswerk en benutte studie-uren in de studiezaal goed. We gingen er met z’n allen voor.

Mensen vroegen weleens of ik mijn diploma heb gekocht. Maar dat is allesbehalve waar. Luzac is een school voor leerlingen met veel doorzettingsvermogen. Ik begon elke schooldag om 09.00 uur en soms ging ik pas om 18.00 uur naar huis. En vlak voor tentamens ging ik ’s avonds ook weleens naar school. Je kunt je er namelijk goed concentreren en altijd om hulp vragen. We werkten erg hard, maar dat was het dubbel en dwars waard.

Waar ben je trots op?

Op waar ik nu sta. Ik ben tijdens mijn schooltijd meer in mezelf gaan geloven, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Mijn havodiploma inclusief bètavakken voelde als een overwinning. Maar toen ik met mijn farmakunde-propedeuse voor Rechten koos, besloot ik voor de universiteit te gaan. En dat bleek toch net een brug te ver. Ik deed een stap terug naar HBO-rechten, wat voor mij voelde als een schande. Maar dat is het natuurlijk helemaal niet! Ook via deze weg kan ik komen waar ik wil.

Mijn schoolperiode is een tijd met veel ups en downs geweest, maar uiteindelijk kijk ik uit op een carrière die écht bij me past. En daar ben ik trots op.