Terug naar alle nieuwsberichten

Luzac is trots op: Psycholoog Mischa Franck

Elk schooljaar weer zijn we trots. Trots op onze leerlingen, die we zien groeien en opbloeien. Luzac vormt dé opstap om niet alleen tijdens de middelbareschooltijd, maar ook daarna ambities waar te maken. Wat doen onze oud-leerlingen nu? Hoe ziet hun carrière eruit? En waar zijn zij het meest trots op? We spreken psycholoog Mischa Franck, die tijdens het schooljaar 2000/2001 op Luzac Breda zat.

Wilde je altijd al psycholoog worden?

Nee, ik wilde eigenlijk psychiater worden en had mijn zinnen gezet op een studie geneeskunde. Ik wilde dus wel altijd een sociaal beroep, waarin ik mensen kon helpen. Maar uiteindelijk heb ik een afweging gemaakt: Wil ik een arts worden of meer in gesprek met mensen en puzzelen wat er in hun hoofd gebeurt? Toen heb ik voor een route tot psycholoog gekozen, omdat het menselijke aspect daarin meer naar voren komt. De rol als arts leek mij afstandelijker dan die van een psycholoog.

Hoe ben je gekomen waar je nu bent?

Bij Luzac heb ik mijn benodigde vwo-diploma gehaald. Daarna heb ik gezondheidswetenschappen gestudeerd in Maastricht. Ik koos voor afstudeerrichting ‘geestelijke gezondheidszorg’. Als je deze afrond, ben je basispsycholoog. Maar ik wilde meer. Ik besloot een tweejarige postdoctorale opleiding te volgen. Die heeft mij opgeleid tot GZ-psycholoog, waarmee ik de verantwoordelijkheid over behandeltrajecten kon dragen. En daarna heb ik nog een vierjarige, specialistische opleiding gedaan tot klinisch psycholoog. Een rol waarin ik ingezet kan worden voor de diagnostiek en behandeling van complexe en meervoudige psychische problemen.

Nu werk ik deels bij het GGZ en deels in mijn eigen praktijk. Bij het GGZ werk ik als klinisch psycholoog en als manager behandeling. Ik stuur mijn team aan en ga over verschillende projecten met betrekking tot verbetering van de zorg of veranderingen op de werkvloer. En in mijn eigen praktijk werk ik als basispsycholoog, wat meer bedoeld is voor mensen die wel gezond functioneren, maar uitgevallen zijn doordat ze wat naars hebben meegemaakt. Een combinatie van verschillende, mooie rollen!

Waarom koos je voor Luzac?

Ik ben in 2000 ingestroomd bij Luzac, omdat ik mijn vwo-diploma wilde halen. Met mijn havo-diploma op zak, is dat op de vorige school helaas niet gelukt. Bij Luzac kon ik deelcertificaten halen, zonder dat ik direct op volwassenonderwijs terechtkwam. Ik wilde naar een middelbare school, met leeftijdsgenoten. Maar ik wilde daarnaast wel werken om te sparen voor mijn studie. Bij Luzac zat ik in een gewone klas en volgde ik de vakken Engels, natuurkunde en filosofie.

Luzac sprak mij aan, omdat de school kleinschalig is. En er was een duidelijke structuur, die had ik nodig. Mijn huiswerk maakte ik grotendeels op school, waardoor ik mij thuis daar geen zorgen over hoefde te maken. Daarnaast ervaarde ik het onderwijs als heel persoonlijk. De gesprekken met mijn persoonlijke begeleider hielpen mij op koers te blijven. Ook de docenten stonden altijd voor mij klaar en ondersteunden mij graag. Zo stond ik er nooit alleen voor.

Wat is je het meest bijgebleven aan jouw tijd bij Luzac?

De betrokkenheid van de docenten en leerlingbegeleider! Je wordt bij Luzac op een heel positieve manier gestimuleerd. Dat heeft mijn zelfvertrouwen goedgedaan. En dat zelfvertrouwen nam ik ook mee naar mijn studie.

Waar ben je het meest trots op?

Dat ik heb doorgezet voor de carrière die ik wilde, ondanks dat ik op school niet de meest uitblinkende leerling was. Ik wist wat ik wilde en zette alles op alles om dat te bereiken, hoe de weg ook ging lopen. Het is heel belangrijk dat je in jezelf blijft geloven en dat je anderen je niet wijs laat maken dat je het niet kan. Geloof in je dromen en ga ervoor. Er zijn verschillende routes naar de carrière die jij voor ogen hebt. Ik geloof dat de mogelijkheden die je in je hebt er uiteindelijk altijd wel uitkomen. Daarnaast is het belangrijk om niet alleen na te gaan wat je later wilt, maar ook waar je nu blij van wordt. Je leeft ook nu, en dat vergeten mensen nog wel eens.