Leerling uitgelicht: Pepijn
Een Luzac-baby, zo wordt Pepijn Eshuis (19) thuis weleens genoemd. Niet dat hij in de middelbareschooltijd van zijn ouders is geboren, maar zonder Luzac hadden vader Aswin (50) en moeder Marie-Thérèse (48) elkaar nooit ontmoet. Pepijn volgde, net als zijn ouders destijds, zijn laatste schooljaar op Luzac Arnhem.
Aswin: “In 1987 ging ik kennismaken bij Luzac in Arnhem. Mijn vader en ik stonden in de lift en Marie-Thérèse en haar vader ook. Ik zag haar en zij zag mij…” Pepijn lacht. “Pff! Ik heb dit verhaal al twintig keer gehoord. Misschien wel dertig keer.” Dat weerhoudt Aswin er niet van zijn love story af te maken. “Allebei hebben we maar één jaar Luzac gedaan: Marie-Thérèse 5 havo en ik moest het atheneum nog afronden. Ik hoefde maar drie vakken te volgen, maar bleef de hele dag op school, zodat ik in haar buurt kon zijn.” Marie-Thérèse: “In de tussenuren zaten we dan met z’n allen bij café Gijs op de Korenmarkt. Heel gezellig.”
Hechte groep
Sinds dat Luzac-jaar zijn Aswin en Marie-Thérèse onafscheidelijk en verhuizen ze samen van stad naar stad voor studie en werk. “Tijdens mijn studie bedrijfskunde, waar ik trouwens bijna nooit kwam, woonden we in Rotterdam samen in een huisje van veertig vierkante meter. Als je daar op het toilet zat, staken je benen erbuiten. Zo klein was het”, zegt Aswin. Inmiddels woont het gezin met vier kinderen – Anne-Claire (21), Pepijn (19), Roosmarijn (14) en Tobias (13) – in een groot familiehuis in het Betuwse dorp waar Marie-Thérèse opgroeide. Aswin: “Hier kan de deur van het toilet gelukkig wél helemaal dicht.”
Pepijn reist elke dag naar Luzac in Arnhem, net als zijn ouders dertig jaar geleden deden. Nadat hij een paar keer is blijven zitten op de gezamenlijke middelbare school in zijn woonplaats en een poging in het voortgezet volwassenenonderwijs mislukte (“Ik ben maar vijf keer geweest”) lijkt dit jaar op Luzac in Arnhem een succes te worden. Pepijn: “We hebben op school een hechte groep en in het weekend gaan we met z’n allen uit. Eigenlijk trekken we 24/7 met elkaar op. In juni ga ik slagen, zeker weten, want ik wil na acht jaar niet de sukkel zijn die nóg een jaar op school moet blijven, terwijl de rest verdergaat. En ik wil in Amsterdam gaan wonen.”
Ondernemend
Totdat Pepijn uitvliegt, zit de hele familie elke zondagavond samen aan tafel. Dat is vaste prik. Wat is de gezamenlijke passie? Marie-Thérèse: “We zijn ondernemend, altijd bezig en nieuwsgierig naar nieuwe dingen.” Op vakantie reizen ze van plek naar plek om zoveel mogelijk te zien en doordeweeks zit de vaart er ook behoorlijk in. Aswin runt een succesvol bedrijf in IT en aftersales, Marie-Thérèse doet vrijwilligerswerk bij de Voedselbank, Pepijns broer en zussen zijn druk met werk, school en sport en Pepijn heeft een bijbaan als maaltijdbezorger bij een Thais restaurant. “Leuk om te doen? Jawel, maar het verdient vooral heel goed.” Geld is zijn grootste drijfveer om volgend jaar voor een studie International Business te kiezen. “Daarna wil ik gaan ondernemen. Ik weet nog niet wat, iets waar het meeste geld mee te verdienen is.” Aswin begrijpt dat, maar relativeert ook. “Spullen zijn niet bepalend om het gezellig te hebben. Wij hebben alles vanaf nul opgebouwd. Door het bedrijf of geld zijn we zelf niet veranderd. Dat merk ik goed als ik naar mijn familie in Twente ga. Dan ben ik zo weer geland.”
Kwartje gevallen
Door zijn jaar op Luzac is Pepijn wél veranderd, merken zijn ouders. “Hij is steeds meer geïnteresseerd in bepaalde dingen, ook tijdens vakanties”, zegt Marie-Thérèse. Pepijn: “Nu klinkt het net alsof ik een of andere vogelspotter ben.” Aswin: “Je wordt gewoon volwassener. En je hebt je DNA niet van vreemden. Vroeger stond in mijn rapport: ‘Aswin is liever lui dan moe’. Maar als je eenmaal weet waarvoor je iets doet…” Marie-Thérèse valt hem bij. “Ja, dat heb ik zelf ook gemerkt. In mijn rapport stond: ‘Marie-Thérèse kletst te veel’. Maar toen ik in de reiswereld terechtkwam, boeide alles me ineens wel. Onderwijs is ook een lange tijd heel algemeen. Voor onze andere kinderen werkt dat prima, maar voor Pepijn niet. Maar het kwartje is gevallen. Luzac is ook voor hem een mooi redmiddel. De geschiedenis herhaalt zich gewoon.”