In gesprek met hét Luzac-gezin?

“Als iedereen zegt dat je gek bent, kan het net zo goed zijn dat jij juist de enige bent die niét gek is.”

Zou er zoiets bestaan als hét typische Luzac-gezin? Op papier komt de familie Vermeulen in ieder geval een heel eind. De kinderen van het gezin, broers Fedde, Melle en Jesse, zitten allemaal op Luzac in Amsterdam.Fedde is er het afgelopen jaar gestart in de brugklas van het vwo, Melle en Jesse stroomden in op respectievelijk 2-vwo en 5-havo. Het huis staat in een boomrijk gedeelte van Amsterdam, waar de herfst voor een prachtige kleurenmix zorgt. Dat de jongens sportief zijn valt direct op. In de voortuin staat een voetbaldoeltje en op de oprit staat een basketbalstandaard. We schuiven op een doordeweekse avond aanbij de Vermeulens, het gezin zit op dat moment aan hun grote keukentafel. 

In de genen
Vader Hugo haalt ons gelijk uit de droom: “Een typisch Luzac-gezin? Nee hoor, dat zijn wij niet. Ik denk ook eigenlijk niet dat zoiets bestaat. Ik draai het liever om: dat onze kinderen alle drie op Luzac zitten zegt vooral iets over Luzac als school, niet over ons als gezin.” Interessante binnenkomer, dat smaakt naar meer. Moeder Rianne zet ondertussen koffie voor de liefhebbers. Hugo en Rianne zijn zelfstandig ondernemers en houden ook privé van pionieren, grenzen verleggen en aanpakken. Rianne: “Dit komt tot uiting in hoe wij denken en doen, in hoe we met onze kinderen communiceren, maar ook in onze vakanties. Voor ons geen hotel of bungalowpark. Wij zijn actief en sportief, dus kiezen liever voor raften of bergbeklimmen. Het zit onze jongens in de genen, die zijn net zo. Bij de Vermeulens gaat het allemaal net even anders dan anders. Maar: alles in overleg, alles in harmonie. Hugo: “Gaan we verhuizen? Dan kijken de jongens mee naar een geschikt huis. Gaan we op vakantie? Dan denkt iedereen mee over de bestemming. Er zullen vast gezinnen zijn waarbij dit allemaal niet kan, het heeft ook met de karakters te maken natuurlijk.” Fedde vult zijn vader aan: “We zeggen graag waar het op staat, maar wel met respect voor elkaar.” Rianne: “Opkomen voor je mening is belangrijk. Op basis van goede argumenten krijg je de rest mee. Dat is wat we ze leren. Wij zeggen ook: je hoeft niet altijd mee te doen met de groep. Doe vooral wat voor joú goed voelt. Als iedereen zegt dat je gek bent, kan het net zo goed zijn dat jij juist de enige bent die niét gek is.”

Niet niet-meedoen
De drie broers zijn zichtbaar goed op elkaar ingespeeld, een hecht team. Helaas hebben ze alle drie dyslexie, dat is een lastige aandoening. Hoe slim je ook bent, lezen gaat dan moeizaam. Hierdoor is het leren van teksten extra lastig. In het regulier onderwijs was daar volgens de Vermeulens te weinig aandacht voor, de jongens kwamen hierdoor niet tot hun recht. Fedde scoorde op 2-vwo veel onvoldoendes, waardoor de school vond dat hij havo moest gaan doen. Rianne: “Fedde maakte altijd zijn huiswerk, spijbelde nooit en heeft zich nooit ziek gemeld. Als je dan na één verknalde toetsweek geen kans meer krijgt, is dat heel zuur. Wij zeiden: havo is prima, maar dan wel 3-havo.” Helaas, de school werkte daar niet aan mee. Men vond dat Fedde naar 2-havo moest, hierdoor zou hij dus een jaar achterraken. De ouders lieten het er niet bij zitten en kwamen uiteindelijk in contact met Luzac. “Alsof we in een warm bad terecht kwamen. Eindelijk een gesprek met mensen die onze situatie begrepen, die werkelijk met ons meedachten!” Het zit Rianne nog steeds hoog, er klinkt emotie door in haar stem. “Ik wilde gewoon dat het weer goed ging met Fedde.” Die wens is uitgekomen. Hij kwam binnen op Luzac en deed 2- en 3-vwo in één jaar, alles verliep volgens plan. Fedde zelf, zichtbaar trots: “Ik  ging zonder onvoldoendes over naar 4 vwo. De docenten begrijpen wat voor type leerling ik ben. Bij Luzac draait het niet alleen om je schoolresultaten, ze helpen je ook bij je persoonlijke ontwikkeling.” Hugo vult aan: “Wat ook scheelt, is dat de klassen van Luzac klein zijn. Je kunt je niet verstoppen, je kunt als het ware niet niet-meedoen.”

Keuze snel gemaakt
Melle moest 4-havo overdoen, maar bleef door zijn dyslexie slechte cijfers halen voor Nederlands en Engels. De leraren wilden hem niet helpen. Melle ging nipt over, maar was bang dat hij in de examenklas alsnog zou zakken op Nederlands en Engels. Ook hij ging naar Luzac en staat nu voor Nederland en Engels een mooie voldoende. “Ik leer nu niet alleen de lesstof, maar ook hoe ik deze het beste kan aanpakken. Het leren gaat nu veel efficiënter en ik maak mijn huiswerk beter. Mijn zelfvertrouwen en concentratie zijn flink vooruitgegaan. Ik merkte dat laatst bijvoorbeeld toen ik het theorie-examen voor mijn rijbewijs deed. Ik had veel minder stress, ik vertrouwde op een goede afloop. Maar verder is Luzac een school zoals alle andere hoor! Ik word hier ook in de maling genomen door leraren.” Jesse luistert aandachtig naar zijn oudere broer. Voor hem duurt dat examenjaar nog even, hij zit pas in de brugklas. Door een slechte Cito-score kreeg hij vorig jaar een vmbo-advies. Dat ging er bij de Vermeulens niet in. Met de twee oudere zonen succesvol en tevreden op Luzac, was de keus snel gemaakt. Jesse: “Mama dacht dat ik op Luzac wél havo of misschien zelfs vwo kon doen. Ik sta nu voor alle vakken voldoende op vwo-niveau! Op mijn oude school zat ik met 37 kinderen in de klas, ik werd continu afgeleid. Nu zit ik in een kleine klas waardoor ik me goed kan concentreren. Ik vraag alles wat er in me opkomt en mijn huiswerk maak ik op school.”

Voor en na
Er heerst in huize Vermeulen een andere sfeer sinds Fedde, Melle en Jesse op Luzac zitten. Rianne: “We hebben het hier altijd over de periode vóór Luzac en de periode ná Luzac. Onze jongens zijn minder gespannen, hebben meer zelfvertrouwen en ja, ze stralen gewoon. Het is een stuk rustiger en gezelliger in huis. Voorheen konden we in de avonden en weekends niet met elkaar bijpraten of leuke dingen doen, want dan was het tijd voor ‘bijles’. Hugo hielp de een, ik de ander. Een onhoudbare situatie.” Hugo vult aan: “Kom ik toch nog even terug op wat ik in het begin zei. Dat onze kinderen allemaal op Luzac zitten vooral iets zegt over de school en niet zozeer over ons. Daar geloof ik echt in. Wij zijn geen blauwdruk voor de doelgroep van Luzac, ieder gezin heeft een eigen verhaal, ieder kind een eigen behoefte. Wij vertrouwen onze kinderen toe aan Luzac en dit vertrouwen wordt geen seconde beschaamd. Het is een flinke investering, ook voor ons. We werken er elke dag keihard voor, het komt ons niet aanwaaien. We zien Luzac als het mooist denkbare cadeau voor onze kinderen: hun paspoort naar een studie die bij ze past en zelfvertrouwen voor het leven.”

Om privacy redenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd.

Benieuwd wat Luzac voor u kan betekenen? Maak een afspraak op een vestiging bij u in de buurt.