In de herkansing: een dagboek

Woensdag 13 juni

Ik swipe door de tijdlijnen van mijn Insta, Snapchat en Facebook. Ik voel frustratie en verdriet. Op mijn telefoon blijven vrolijke appjes binnenkomen van geslaagde vrienden die benieuwd zijn naar mijn uitslag. Ik app nog niet terug. Engels was mijn struikelblok. Dat was te verwachten, maar je houdt toch hoop. Helaas, ik ben gezakt. Mijn mentor wist voorzichtig-optimistisch te melden dat als ik een 8.4 voor het herexamen haal, ik alsnog geslaagd ben. Een 8.4?! Hoé dan. Madness. Voor mij dus geen examenfeestjes, maar wéér de boeken in. Ik moet de knop omzetten, positief gaan denken. Morgen misschien.

Donderdag 14 juni

Een vriendin van mama heeft gebeld. Haar zoon zat twee jaar geleden met hetzelfde probleem en slaagde alsnog dankzij een intensieve examentraining. Ik ben er samen met mijn moeder gelijk achteraan gegaan en we hebben geboekt. Het is het hele weekend, twee dagen van negen tot vijf. Spannend. Het is hier vlakbij in de stad, bij Luzac. Ik heb mijn boeken er weer bij gepakt, maar kan me nog niet goed concentreren. Waar moet ik beginnen en wat kan ik het beste doen om kans te maken op die 8.4? De examentraining zal vast uitkomst bieden.

Vrijdag 15 juni

De zon schijnt, maar ik zit binnen. Mijn bureau ligt vol met boeken en schrijfblokken. Ik lees veel teksten en bekijk al mijn aantekeningen van de afgelopen tijd. Mijn vrienden reageerden heel lief en meelevend, maar het weerhoudt ze natuurlijk niet van vrolijke updates, het organiseren van feestjes en het boeken van vakanties. Ik probeer zo min mogelijk op mijn telefoon te kijken. Het leren gaat beter dan gisteren, maar ik snak naar houvast. Naar structuur, vertrouwen en vooral: heel veel tips. Het is bijna weekend. Ik ben benieuwd!

Zondag 17 juni

Ik kom net thuis van de examentraining. Wat een bijzonder weekend! Gisteren was het eerst even wennen, maar wauw wat heeft het me goed gedaan. Het waren twee lange dagen en toch vlogen ze om. De docent was leuk en hij wist precies wat ik nodig had. Ook had ik een klik met de andere leerlingen. Het voelde echt zo van “we zitten in hetzelfde schuitje en we gaan állemaal slagen”. De sfeer was positief en de tijd is optimaal benut. Ik heb nu een soort stappenplan in mijn hoofd, een lekker gevoel. Ook heb ik veel handigheidjes onder de knie en doorzie ineens het grotere plaatje. Dat geeft wel een kick.

Maandag 18 juni

Dé dag. Ik heb wat kriebels in mijn buik, maar voel me sterk. Ik herken mezelf bijna niet. Bring it on. Eenmaal op school heb ik even een dip. Ik zit met drie anderen, die ‘voor de lol’ gaan herkansen. Omdat ze liever een 8 willen dan een 7. Ik kan dat dus echt even niet hebben. Maar al snel herpak ik mij. Wat zei de docent dit weekend ook alweer? “Niet naar anderen kijken, niet vergelijken, het gaat om jou.” En dat klopt. Ik zit hier voor mezelf en ik ga ervoor. Even later sla ik het examen open en zie ik gelijk dat het wel goed komt. Of het een 8.4 gaat worden weet ik niet, maar ik krijg er energie van.

Vrijdag 29 juni

Yes, ik ben alsnog geslaagd! Ik heb een 8.5! Zelfs nog een tiende hoger dan ik nodig had. Ik kan mijn geluk niet op. Sorry ik houd het kort, want ik ga feesten én een vakantie boeken.

Wil jij ook met nóg meer vertrouwen naar je herexamen? Klik hier voor informatie over de examentrainingen van Luzac. Veel succes!