Luzac is trots op: piloot Wouter van Beersum

Elk schooljaar weer zijn we trots. Trots op onze leerlingen, die we zien groeien en opbloeien. Luzac vormt dé opstap om niet alleen tijdens de middelbareschooltijd, maar ook daarna ambities waar te maken. Wat doen onze oud-leerlingen nu? Hoe ziet hun carrière eruit? En waar zijn zij het meest trots op? We spreken piloot Wouter van Beersum, die van 2009 tot 2011 op Luzac Eindhoven zat.

Wilde je altijd al piloot worden?

De droom om piloot te worden ontstond toen ik 13 was. Ik woonde in Veldhoven, waar ik dagelijks kleine vliegtuigjes zag overvliegen. Ik was benieuwd: wat ware die witte dingen in de lucht? Toen ik erachter kwam dat het zweefvliegtuigen waren, wilde ik direct meedoen. Na een proefvlucht was ik helemaal verkocht. Ik liet hockey voor wat het was en volgde een opleiding voor het besturen van zweefvliegtuigen. Op mijn veertiende mocht ik voor het eerst alleen boven Eindhoven vliegen. Klasgenoten reden op een brommer en ik vloog boven de stad. Zo is mijn liefde voor vliegen begonnen. En zo kwam ik in het wereldje terecht. Ik leerde veel piloten kennen en wist waar mijn toekomst lag, in de lucht.

Hoe ben je gekomen waar je nu bent?

Mijn tijd bij Luzac voelde echt als de basis van mijn carrière. Daarna volgde ik de HBO-opleiding Facility Management om de economische crisis van destijds te overbruggen. De pilotenopleiding kost namelijk wel 150.000 euro. Tijdens de opleiding Facility Management heb ik wel de selectie gedaan voor de opleiding ‘verkeersvliegen’. En ik haalde alle studiepunten in één keer met hoge cijfers. Inmiddels ben ik al ruim vier jaar piloot bij TUI.

Hoe was jouw schooltijd vroeger en waarom koos je voor Luzac?

Op de basisschool hield ik alleen maar van buitenspelen. School boeide mij niet. De leraar zei ‘’Ga jij maar naar het vmbo, een overstap naar de havo kan altijd nog.’’ Eenmaal op de middelbare school bleek al snel dat vmbo-tl onder mijn niveau was. Ik hoefde niks te doen. En dat deed ik dan ook niet. Na vmbo-tl besloot ik de MBO-opleiding Werktuigbouwkunde te volgen. Maar dat beviel toch niet zo goed. Ik wilde graag naar de havo. Zo ging ik terug naar mijn oude middelbare school om mijn havodiploma te behalen. Maar wat bleek: ik wist helemaal niet hoe ik moest leren. Dat had ik namelijk nog nooit gedaan. Ik bleef zitten en ik moest van school

Een kennis vertelde mij over Luzac. Ik maakte een afspraak voor een intake, die mij direct een goed gevoel gaf. Waar op mijn oude school werd gezegd ‘’je kunt het niet’’, hoorde ik bij Luzac dat ik er juist voor moest gaan. Dat schepte vertrouwen bij mij en mijn ouders. En terecht, want bij Luzac heb ik echt geleerd hoe ik moet leren. Ik heb bij Luzac 4 en 5 havo versneld gevolgd. Ik splitste mijn vakkenpakket op door in 4 havo de helft van mijn vakken af te ronden en in 5 havo de andere helft. Zo lag mijn vliegcarrière toch weer in mijn toekomstperspectief.

Wat is je het meest bijgebleven van je tijd bij Luzac?

De uitspraak van de rector tijdens de intake: ‘’Als je een droom hebt, moet je die niet laten gaan. Wij kunnen jou helpen om je droom te verwezenlijken.’’ Dat is echt een game changer en het begin van mijn carrière geweest.

Daarnaast is ook zeker de goede begeleiding mij bijgebleven. En er was een strak regime. Het was hard werken. Ik word altijd boos als mensen zeggen dat ik mijn havodiploma heb gekocht. Ik zat van 9 tot 17 uur of zelfs tot 18 uur op school. Het waren lange dagen, maar daarna was ik thuis wel echt vrij. Het regime, de behulpzame docenten, studiebegeleiders en de kleine klassen vormden een gouden combinatie. De ideale omgeving om met school bezig te zijn. Doordat de klassen zo klein waren, kreeg ik meer begeleiding. En er was toezicht. Je kon niet zomaar spijbelen. Dat had ik nodig, om op de juiste manier gepusht te worden. Bij Luzac heb ik echt leren leren. En daardoor haalde ik tijdens mijn vliegopleiding ook alleen maar mooie cijfers.

Waar ben je het meest trots op?

Dat ik mijn droom heb verwezenlijkt. Vroeger werd mij verteld dat ik het niet kon, maar het lukte me wel. Zo leerde ik om te gaan met teleurstellingen. Ik ben gegroeid naar de havo en heb mij ontwikkeld als mens. En nu ben ik piloot. Luzac heeft mij dat steuntje in de rug gegeven om wél voor mijn droom te gaan. Je moet in jezelf geloven. Want als je in jezelf gelooft, is alles mogelijk.

Dat besefte ik tijdens mijn eerste vlucht als piloot, naar Tenerife. Een bijzonder moment. Het plaatsnemen in de cockpit, de passagiers verwelkomen en het opstijgen. Eenmaal hoog boven de wolken besefte ik ‘’hier heb ik het allemaal voor gedaan’’.